W poradniku znajdziecie Państwo wskazówki dotyczące następujących tematów:

• Przygotowanie prac (dla początkujących)
• Liniatura rastra a rodzaj papieru
• Rozdzielczość bitmap do druku
• Generowanie plików pdf do naświetlania

Przygotowanie prac (dla początkujących)

• Wszystkie stosowane kolory należy ustawić w modelu CMYK lub z dodatkowych Pantone.
  Ustawianie w modelu RGB może dać (czyt. zawsze daje) niepoprawne kolory.

• Wszystkie zdjęcia powinny być w modelu barwnym CMYK. Konwersji do tego formatu najlepiej dokonać w programie Adobe Photoshop lub podobnym.

• Ustalanie kolorów powinno odbywać się z pomocą wzornika CMYK, ponieważ kolory wyświetlane na monitorze bez kalibracji różnią się od ostatecznych na wydruku - różnica pomiędzy paletą RGB a CMYK. Typowym przykładem błędu początkujących jest używanie koloru RED, GREEN, BLUE które na ekranie bez korekcji są bardzo jaskrawe, niestety na wydruku wychodzą zupełnie inaczej. 

• Pasery są to ''krzyżyki'' potrzebne zarówno do montażu jak i w druku (do pasowania kolorów). Powinny być dołożone do naświetlanej pracy (automatycznie lub ręcznie). Jeżeli pasery dokładamy ręcznie należy pamiętać iż powinny znajdować się na wszystkich separacjach (kolor registration). Do paserów dołączamy także opis kolorów CMYK oraz dodatkowych.

• Przygotowany plik postsriptowy (zwany dalej PS), powinien zostać ''podejrzany'', najlepiej przy użyciu programu Adobe Distiller. Program ten tworzy nowy plik z rozszerzeniem PDF, który oglądamy w programie Adobe Reader. Możemy zobaczyć czy praca nie jest obcięta, czy nie ma problemu z fontami (polskie znaki). 

• Kod kreskowy traktowany jest często w programach wektorowych jako specyficzny obiekt OLE i stosowany jest w nim kolor czarny, ale z modelu RGB. Podczas wysyłania pliku jest on separowany na cztery składowe w modelu CMYK. Taki kod może być niemożliwy do odczytania przez czytniki kodów. Należy wyeksportować kod do jakiegokolwiek formatu wektorowego, ponownie go zaimportować i wtedy, gdy jest już edytowalny zmienić mu wypełnienie na kolor czarny z modelu CMYK. 

• Teksty z programów biurowych np. Word?a kopiowane do programów graficznych (przez OLE) zawsze są w modelu koloru RGB - należy dokonać świadomej konwersji na CMYK. 

• Proszę nie stosować fontów systemu Windows (np. Times New Roman, Arial, Courier) sterownik Windows przyjmuje, że każde urządzenie postscriptowe ma wbudowane te czcionki i nie załącza ich do plików ps. 

• Jeżeli w projekcie chcieliby Państwo zastosować przejście tonalne to lepiej wykonać go w np. PhotoShopie i dodatkowo zmiękczyć je, dodając szum (ang. noise). Programy wektorowe (np. Corel, Illustrator) radzą sobie z przejściami o wiele gorzej.

   

Liniatura rastra a rodzaj papieru

Najważniejszą może sprawą przy podejmowaniu decyzji o liniaturze rastra jest rodzaj papieru, na którym będą Państwo drukować pracę. Na rynku jest wiele rodzajów papieru, a każdy wykazuje określoną chłonność. Podstawową informacją jest to, że papier powlekany cechuje się najmniejszą skłonnością do zmiany wielkości punktu rastrowego; papier nie powlekany jest bardziej wrażliwy, ponieważ więcej wchłania, papier gazetowy natomiast chłonie farbę jak gąbka. Tabela podaje proponowane ograniczenia liniatury rastra w zależności od jakości papieru i techniki druku.

Zależność liniatury rastra od jakości papieru i metody druku.

Metoda druku	Gatunek papieru	Liniatura rastra lpi
sitodruk		max 95
druk offsetowy	gazetowy	60 - 85
	nie powlekany	85 - 133
	powlekany	120 - 150
offset wysokiej jakości, druk wklęsły	powlekany	150 - 300

Liniatura rastra - parametr określający liczbę linii punktów (komórek) rastrowych na jednostkę długości - wyrażany w lpi - linie na cal, lub w l/cm - linie na centymetr.

Rozdzielczość bitmap do druku

Dla skali szarości i grafiki kolorowej jest prosty przepis na wymaganą rozdzielczość skanowania: nie ma potrzeby stosowania rozdzielczości wyższej niż podwojona liniatura rastra przewidziana dla ostatecznego wydruku.

Drukując obraz rastrowy z liniaturą 133 lpi, rozdzielczość skanu nie powinna być większa niż 266 spi (czyli 150 lpi - 300 dpi, ale przy 175 lpi - 300 dpi). Wyższa rozdzielczość to tylko zbędna informacja, która bynajmniej nie poprawi jakości obrazu (jeśli szukasz rozwiązania problemu małej wyrazistości obrazu, nie znajdziesz odpowiedzi w zwiększonej rozdzielczości; rozwiązaniem jest wyostrzanie, czyli sharpening). Ponieważ zwiększenie rozdzielczości powoduje geometryczny wzrost wielkości plików warto ograniczyć rozdzielczość do niezbędnego minimum.

W rzeczywistości zasada dwa razy rozpowszechniła się tak bardzo, że ludzie zapomnieli (a może nigdy o tym nie wiedzieli), iż na ogół wystarczy rozdzielczość jeszcze niższa. My najczęściej zalecamy mnożnik 1,5 czy nawet 1,4 - a dla prac o mniejszych wymaganiach często wystarczy nawet 1,2. Niestety, przy niższych rozdzielczościach można stracić szczegóły obrazu i natknąć się na inne kłopoty - typu aliasing (schodkowanie) i mottling (piegowatość).

Generowanie plików pdf do naświetlania

Aby z pliku PostScriptowego wygenerować plik PDF wysokiej rozdzielczości należy właściwie skonfigurować Adobe Distillera.
Radzimy używać Distillera w wersji 4 lub wyższej.
Adobe Distiller 4.0 ma trzy gotowe zestawy ustawień: ScreenOptimized, PrintOptimized i PressOptimized.

Dla naszych potrzeb prosimy stosować PRESSOPTIMIZED.

Tak więc wybieramy ten zestaw.

Następnie na zakładce COMPRESSION wyłączamy wszystkie kompresje.
Pozostałe ustawienia pozostawiamy bez zmian.

Konfiguracja Adobe Distilera 3.0

Uruchamiany Adobe Distilera 3.0 i klikamy na zakładkę JOB OPTIONS

ustawiamy zakładki zgodnie z pokazanymi ustawieniami

 zamykamy Adobe Destilera - życzymy powodzenia.