Książka przekazywana do rąk Czytelnika poświęcona jest fundacji kalwaryjnej w Werkach pod Wilnem. Ta, założona w 2. połowie XVII w., jako jeden ze świetniejszych europejskich obiektów swego gatunku, z racji historycznych uwarunkowań związana jest ściśle z polskimi tradycjami kulturowymi, a w tym szczególnie z polskim ruchem kalwaryjnym XVII-XIX wieku. Obiekt ten godny jest poświęcenia mu szczególnej uwagi z kilku ważkich powodów. Do istotniejszych zaliczyć należy znaczące miejsce jakie zajmuje kalwaria wileńska wśród europejskich fundacji kalwaryjnych. Wynika ono z oryginalnych i perfekcyjnych rozwiązań krajobrazowo-przestrzennych, w tym głównie wyjątkowo atrakcyjnej koncepcji transponowania wzorców jerozolimskich do realiów topograficznych lokalnego krajobrazu. Jest także kalwaria wileńska istotnym ogniwem myśli kompozycyjnej w wielowiekowym ciągu kalwarii w dawnej Rzeczypospolitej powstałych w okresie od 1600 r. (Kalwaria Zebrzydowska) do 1915 r. (Kalwaria w Wielu), a to ze względu na wspomniane walory planistyczno-krajobrazowe, a także specyfikę architektury kalwaryjnej osadzonej w tradycjach baroku wileńskiego (kościoły, kaplice, pałac biskupi). Kolejnym powodem podjęcia proponowanego tematu jest luka badawcza, jaka powstała w wyniku politycznych uwarunkowań ostatnich dziesięcioleci, gdy studiowanie problematyki kulturowych zjawisk Wielkiego Księstwa Litewskiego i ich związków z kulturą polską natrafiało na dość istotne przeszkody. Co więcej, ta piękna kalwaria pozostaje obecnie w zapomnieniu wynikającym również z celowego jej zniszczenia (wyburzenie większości kaplic kalwaryjnych w 1963 r.). Kalwaria wileńska, w całości zlokalizowana na południowo-zachodnich obrzeżach miejscowości Werki, przestrzennie i krajobrazowo została z nią związana poprzez atrakcyjny zespół pałacowo-parkowy (pałąc biskupi), stanowiący pomost kompozycyjny pomiędzy częścią kultową (parkową) a substancją mieszkalną Werek. Dlatego też, niezależnie od nakreślenia dziejów kalwarii i jej walorów kompozycyjnych (przestrzennych i architektonicznych) oddzielny rozdział poświęcono pałacowi biskupiemu i parkowi przypałacowemu. Samą osadę wiejską w Werkach, należącą w szerszym kontekście do sprzężonego ukłądu przestrzennego: osada-pałac-kalwaria, pozostawiono poza zakresem zainteresowań badawczych, jako wymagającą przeprowadzenia oddzielnych, szczegółowych studiów historycznych i kompozycyjnych.